I’ve got a small article in English from right after buying the bike on my weblog.
Sommige zaken heb ik op een aparte pagina staan:
Korte samenvatting: mooie, robuuste, degelijke fiets.
Van de Alligt Kruiser zijn er maar een paar dozijn gemaakt. Ik heb ergens 30 a 40 gehoord. Je vindt ook nauwelijks informatie op internet hierover. Ik heb een keer een foto gevonden van een kruiser in, jawel, Finland. En in het blad Ligfiets& (2003-6) heeft een (positief!) artikel gestaan.
De mijne heeft het framenummer 2006-1, dus hij stamt uit het begin van 2006. Het is grappigerwijs mijn tweede Alligt: mijn eerste ligfiets was een Alligt Modern.
Ik heb mijn kruiser in mei 2010 tweedehands bij Maia in Dordrecht gekocht.
Nou, dagelijks. Het is een werkpaard, geen luxepaard. Ik gebruik deze fiets nu (=augustus 2012) ruim twee jaar met plezier. Twee fietsvakanties en doordeweeks forensen: 9km Nieuwegein - hartje Utrecht. En het hele jaar door, dus ook met regen en sneeuw (zie het plaatje hieronder en sneeuw).
We hebben geen ruimte om de fiets binnen te stallen, dus hij heeft inderdaad buiten gestaan. Af en toe heb ik er wel een zeil overheen getrokken als het weer te bar werd.
Het vele gebruik betekent wel dat ik regelmatig de fiets aandacht moest geven. Even schoonmaken, even smeren. Maar dan is ‘ie ook heerlijk betrouwbaar. Ik heb er goede anti-lek banden onder zitten (schwalbe marathon plus), want ik wil geen lekke banden. De vorige eigenaar had die keus ook gemaakt, trouwens.
En goede verlichting. Naafdynamo en een vast voor- en achterlicht. Geen gerommel met batterijen.
De leukste punten:
Hij is erg stevig uitgevoerd. Robuust. Die blijft wel heel! Je maakt je totaal geen zorgen om de fiets. Fietsvakantie met twee banaantassen en een toptas? En een fietskar erachter? Geen probleem.
Bovenstuur! Ik was tot nu toe onderstuur gewend. Onderstuur blijft leuker bij een ligfiets, maar een bovenstuur is wel enorm praktisch. Snelheidsmeter in het zicht (=vlak voor je neus) in plaats van ergens onhandig tussen je benen op de hoofdbuis. En een spiegeltje is ook makkelijker zichtbaar. Vooral dat laatste bevalt me goed.
Hij stuurt makkelijk en rustig en is ook heel wendbaar in de stad: ze zijn nu bij het station van Utrecht aan het verbouwen en daar zijn regelmatig omleidingen voor fietsers met haakse bochten. En dat in de ochtendspits op een hoofdroute voor studenten. Dat gaat met de kruiser zonder problemen.
De kruiser heeft een grotere wielbasis dan bijvoorbeeld een Hurricane. Het rustige stuurgedrag komt hier ook van, maar dus zonder dat het je wendbaarheid kost. Heerlijk op een vakantie of een zaterdagse fietstocht. Kilometers achter elkaar lekker fietsen zonder een zenuwpees onder je te hebben.
Hij is laag. Echt een semi-lage racer qua vorm met z’n twee 20” wieltjes (406). Je kan de hoek van de zitting instellen. Ik wissel het twee keer per jaar wel eens. Heb ik vaak veel tegenwind, dan zet ik ‘em wat lager. Heb ik een bui waarin ik rechterop wil zitten, dan gaat ‘ie hoger.
Ongeacht de stand, ik merk het echt wel als ik tegenwind heb. Opeens gaan de andere fietsers merkbaar langzamer dan op een normale dag :-)
Is ‘ie te laag? Ik heb er eigenlijk geen last van. Dit voorjaar was eigenlijk het enige dat er een paar grasstroken heel hoog gegroeid waren en me het zicht op de weg ontnamen. Daar had ik met een rechtopfiets geen last van gehad. Verder niet: ik rijd dwars door het centrum van Utrecht heen. En eigenlijk vind ik het wel lekker dat ‘ie laag is in vergelijking met m’n vorige fiets: ik kom veel makkelijker met m’n voeten bij de grond bij het stoplicht :-)
De zitting is onverwoestbaar. Van aluminium. Geen gekraakt plastic zitje meer zoals ik eens bij de flevobike had.
Er zitten ook nadelen aan deze fiets. Deels heb ik ze opgelost en zijn ze eigenlijk geen probleem, hoor :-)
Hij is zwaar. Hij is (zoals een Alligt betaamt) van aluminium. Maar die hoofdbuis van het frame heeft dus wel een wanddikte van een halve centimeter. Onverwoestbaar, maar dus ook wat zwaar. Niet overdreven hoor, maar de oudere stalen m5 die ik hiervoor had was lichter.
Nu heb ik ‘em een tijdje ook met kleine lichte bandjes en een derailleurversnelling en zonder naafdynamo enzo in gebruik gehad: dat scheelde ook best in het gewicht. Dan was ‘ie niet zwaarder dan m’n flevobike bike.
Nu heeft ‘ie een naafdynamo, versnellingsnaaf, stevige banden: dat tikt allemaal aan qua grammen.
De zittingsvorm is speciaal. De bovenkant is nogal smal, dus je schouderbladen komen niet tegen de zitting aan. Dat heeft de ontwerper gedaan omdat ‘ie klachten had gekregen dat de schouderbladen niet lekker zaten tegen een regulier zitting. Dus experimenteren. Maar nu zit de binnenkant van je schouderbladen dus af en toe een beetje tegen de zitting aan. Het is niet echt storend, maar ik vond de m5 en flevobike zittingen wat lekkerder. Maar, zoals gezegd, ik heb er twee fietsvakanties op doorgebracht en ruim twee jaar op geforenst :-)
De vorm helpt trouwens wel! De fiets die ik ter vervanging van de kruiser heb gekocht heeft een m5 zitting. Auw, ik zat met m’n schouderbladen tegen de zitting aan! “Daar had ik met de kruiser geen last van” :-) Nu zat daar ook een heel dun matje op.
De kettinglijn is niet perfect. Als je de veer kort afstelt rammelt de ketting op de achterbrug bij OnReGeLmAtIg wegdek. Op de normale hoogte geen probleem. Toen ik er een 11-28 cassette op had kon ik het 11-tandje niet gebruiken omdat de ketting dan tegen de achterbrug aan kwam. 12-tandje geen probleem.
Ook loopt de ketting aan de voorkant een stuk door een gebogen kettingbuis. Ik heb het idee dat hier wat verlies optreed. Op zich lijkt me dit oplosbaar door een kettingwieltje ertussen te zetten, de mogelijkheid is daarvoor aanwezig. Ik heb het alleen nooit gedaan.
De trappers zitten dicht bij het voorwiel. Ik had in het begin het probleem dat de trapper tegen de band aan kon komen als ik linksaf sloeg. Ik heb uiteindelijk 155mm i.p.v. de standaard 170mm cranks gemonteerd, dat loste het probleem op.
Wat ook helpt is om niet een dikke 47mm voorband te monteren maar een dun racebandje. En als je langer bent (ik ben 1m78) heb je ook geen probleem, natuurlijk. Een andere leuke optie is om een geveerde voorvork te nemen. Dan zit het wiel wat verder weg en je hebt meer comfort. Op de foto van de fiets uit Finland zie je een voorbeeld met een geveerde voorvork.
De bagagedrager zit wat laag. Als je de vering laag instelt komt een grote ortlieb fietstas in de buurt van de achteras, met slijtage tot gevolg. Je kan de beugels van de bagagedrager wat uit elkaar buigen waardoor de tas er niet tegenaan komt, trouwens. En m’n dochter d’r grote ortliebs zijn net een ander model qua bevestiging dan die van m’n zoontje (die ik laatst gebruikte) en daarmee had ik het probleem niet.
Ook op te lossen door andere fietstassen te gebruiken. En met ligfiets-banaantassen heb je al helemaal geen probleem. Ik heb er de ‘large’ maat op hangen tijdens vakanties :-) En een grote toptas er bovenop. Hele stevige bagagedrager, die kan alles hebben.
My name is Reinout van Rees and I work a lot with Python (programming language) and Django (website framework). I live in The Netherlands and I'm happily married to Annie van Rees-Kooiman.
Most of my website content is in my weblog. You can keep up to date by subscribing to the automatic feeds (for instance with Google reader):