2022-02-20
psalm 8
2022-02-20
Het is bijna het noodlot van kinderen in onze tijd en cultuur: soms groeien ze op als prinsen en prinsessen. Alles draait erom. Alles moet goed en perfect gaat. Beheerszucht? Hebzucht? En dat terwijl het helemaal niet goed gaat met de aarde waarop we onze kinderen hebben neergezet. En die problemen zijn vaak juist terug te voeren op onze hebzucht.
In psalm 8 klinken géén sombere geluiden. Het is eerder een kind dat verwonderd om zich heen kijkt. “Wow, wat veel sterretjes!” Wat zijn wij als mensen eigenlijk klein. Maar dat zet niet door in somberheid, maar in verwondering. “Tjonge! Dat u onze God wil zijn.”
God is God en wil dat voor ons zijn. Dus we hoeven zelf niet god te spelen. Ook niet in ons leven. We mogen klein blijven. Onze kinderen hoeven ook niet opgevoed te worden alsof ze het Centrum Van Het Universum zijn.
Kijk ook naar Mozes toen hij bij de brandende braamstruik naar de Farao gestuurd werd. Hellup! “Wie ben ik?” Gods antwoord: “Ik ben”. Het draait niet om Mozes, het draait om God. Gelukkig maar.
Psalm 8: “wij mensenkindjes, tjonge, dat u aan ons denkt”. God komt dichtbij, bij ons als kind. “Uit de mond van kinderen …” Kleine kinderen kunnen nog zonder schaamte “hellup, ik wil leven, help mij” roepen.
Kleine kinderen kunnen ons veel leren. Ze zijn nog mooi verwonderd over een klein lieveheersbeestje of een paardebloem. De wereld is aan onze voeten gelegd, maar niet om te vertrappen maar om er als een kind blij mee te zijn. Dus asfalteer je tuintje niet, maar plant er bloemen in of een moestuintje.
My name is Reinout van Rees and I program in Python, I live in the Netherlands, I cycle recumbent bikes and I have a model railway.