De Heer is mijn herder en I shall not want¶

Datum

2014-01-26

Kerk

nieuwegein

Predikant

fredblokhuis

Tags

alleen

Tekst

Psalm 23:1

Toegevoegd

2014-01-26

In het Engels is het “The Lord is my shepherd and I shall not want”. He, da’s anders dan vrijwel alle Nederlandse vertalingen! “Mij ontbreekt niets” is de standaard vertaling. “Mij ontbreekt niets” in plaats van “I shall not want”: “ik heb geen behoefte meer aan dingen”.

Het enige dat in Nederlandse vertalingen in de buurt komt is “ik heb al dat mij lust” in een oude berijmde psalmvertaling.

Een citaat van Coldplay: “when you get what you want but not what you need”. Als je altijd maar weer krijgt wat je niet nodig hebt…

Citaat van Toon Hermans: “wat heb je aan al je miljoenen, Piet, als je moet piesen maar je kan het niet?”

Wat is dat toch met mensen die veel hebben en steeds meer willen? David heeft meerdere vrouwen en misbruikt toch zijn macht om zijn buurman te vermoorden en z’n vrouw in te pikken. Oei, wat een ellende komt er van. Maar wat is dat toch?

Terug naar de oude berijming van psalm 23. “Ik heb al wat mij lust.” Ik heb alles wat ik verlang. Hij zit als jongeman lekker onder de boom terwijl hij herdersjongen is. Hij is tevreden. Hij kijkt niet op z’n mobieltje om te kijken wat ‘ie nu weer zal kopen. Hij is niet aan het SMS’en. Hij tokkelt alleen wat op z’n gitaar en vertrouwt volledig op God.

“U bent alles wat ik nodig heb”. Dus… als je gepest wordt “is God je liefde”. Als je alleen bent “is God je gezelschap”. Als je arm bent “is God je rijkdom”. Op die manier ontbreekt het je aan niets.

Het mag nog iets scherper dan “het ontbreekt mij aan niets”. Dan is “het” het onderwerp. Nee, David schrijft het als “ik”. “Ik heb geen behoeftes meer”.

Het klinkt bijna boedistisch. Het grote verschil is dat David wel wat heeft: God. Het is niet de ultieme boedistische leegte.

Tja, herdersjongen onder een boom: die heeft ongeveer niets. En dus ook geen keuzestress. David als koning heeft wel keuzes en een bak rijkdom en mogelijkheden: oh wat een stress. Is dat bij ons ook zo?

Kunnen wij nog tot rust komen? Rustig een stuk uit de bijbel lezen en tot rust komen? Omdat we bij de kern zitten?

Fred praatte met een schapenboer in een vorige gemeente. Geen herder dus, maar iemand die schapen in de wei houdt. Hij had wel eens schapenbiksen bij zich in z’n broekzak, een soort snoepjes voor schapen. Doet hij niet meer, want de schapen roken dat en gingen tegen hem aan botsen en tegen elkaar botsen en mekkeren. Bah. Dat doet ‘ie dus niet meer. Dan zijn ze veel rustiger en zijn ze lekker van het lekkere gras aan het eten.

God voert je naar sappige weiden. Hij geeft je geen snoepjes, maar een goede weide. Desnoods door een donker dal heen als dat nodig is om je bij de volgende groene weide te krijgen. Hij voert je naar de wei. Hij voedert je geen snoepjes.

Kerkmensen moeten uitkijken voor keuzestress. Zowel in de kerk als in je priveleven. We willen alles en willen onze snoepjes en onze eigen wensen. Vooral ook in de kerk. We kunnen daar zo op gefocust zijn dat we vergeten dat het groene gras waar God ons brengt ons alles geeft wat we nodig hebben!

Gewoon samenkomen, zingen, bijbellezen in de kerk. Gewoon samenkomen, zingen, bijbellezen en praten in de bijbelkringen. Gewoon dat doen en daar vrede in vinden. De groene weide die God ons geeft. Kunnen we daar tevreden mee zijn?

Heerlijke rust. Voor wie het geloven wil.