2012-09-23
Marc 9:35
2013-05-18
Er was afgelopen zomer veel competitie: ek voetbal, olympische spelen. Alle aandacht is voor de winnaar, niemand heeft het meer over het Nederlands voetbalelftal (noot voor later: 2012 smadelijk in de groepsfase gesneuveld).
In het dagelijks leven gaat ook alle aandacht naar de winnaars. Maar wat Rijn zich herinnerde van de winnaarsfoto’s was van een Braziliaanse met haar gids bij de paralympische spelen: zij was zelf blind. Die gids was puur dienstbaar.
En in de kerk? Zijn wij zo dienstbaar? Of kijken wij naar de grote gelovigen? Terwijl de bijbel zegt dat de eersten achteraan komen.
Jezus is op dit moment op weg naar Jeruzalem en zijn dood. Hij probeert zijn discipelen uit te leggen wat hij gaat doen. Voor de tweede keer. De eerste keer was het Petrus die reageerde en Jezus reageerde toen scherp op Petrus’ uitspraak “doe niet zo somber, Jezus”, namenlijk met “ga weg achter mij, satan”.
Deze tweede keer zijn ze bang een verkeerde opmerking te maken. Marcus zegt dat ze het niet begrijpen.
Ze gaan ook snel daarna onderling praten over wie de belangrijkste was. Juist doordat Jezus het over dienen had. Voor de joden van die tijd was dat belangrijk, ze hielden zelfs onderling een lijstje bij.
Jezus probeert ze bij te brengen hoe de leefregel in de hemel is. Hij gebruikt een kind. Het essentiële is niet dat wij als een kind moeten worden qua instelling. Maar dat onze houding t.o.v kinderen net zo accepterend moet zijn als Jezus. Accepteer en ontvang een kind zoals het is. Niet als een nog-geen-volwassene. Niet als iemand die nog niet veel kan of weet. Accepteer het kind zoals het is.
Daaraan worden we afgemeten. Hoe we een kind accepteren. Prestaties tellen niet. Naam en faam bij mensen telt niet mee.
Leef van Gods genade in de dienst van Jezus. En wees ook elkaars dienaar.
My name is Reinout van Rees and I program in Python, I live in the Netherlands, I cycle recumbent bikes and I have a model railway.