2022-02-13
Lev 25, het begin
2022-02-13
Gedenk de sabbatdag dat je die heiligt. Zes dagen zul je werken.
Oh, hoe zit dat? Hoe vertaal je dat naar nu? Sabbat=zondag? En die zes dagen, mag je dan wel vijf of vier dagen werken? Mag je op zondag boodschappen doen? Mag je op zondag een ijsje eten? Of zwemmen? “Een zondagse steek houdt geen week”. Dat sabbat=zondag is trouwens pas zo sinds een van de vroegere kerkvaders.
De eerste christenen (de Grieken en Romeinen) werkten gewoon zeven dagen per week. Gewoon boodschappen doen. Die kenden het hele sabbatsgebod niet.
De eerste dag van Adam en Eva was de zaterdag: het begon met een vrije dag!
Hij vroeg het aan wat jongeren wat het betekende. “Ik doe andere dingen dan op andere dagen.” “Boost voor mijn geloof”. Hieraan valt “ik” op. Wat doet het voor mij? Dat is sowieso iets waar we als kerk een beetje voor op moeten passen, dat persoonlijk-trekken. Het sabbatsgebod zegt je opvallend genoeg om ook wat breder te kijken. De rust is niet alleen voor jou, maar ook voor je kinderen, je slaven, je personeel.
Leviticus 25, het sabbats-jaar wordt afgekondigd. Jaar het land rust geven. Maar Israel houdt zich er eigenlijk nooit aan. God waarschuwt nog dat ‘ie er anders zelf wel voor zorgt… 2 kron 36:21, ballingschap. “Zeventig jaar kreeg het land rust, totdat alle niet in acht genomen sabbatsjaren vergoed waren”.
Je moest ook je slaven rust geven, niet alleen je land. Kennelijk was Israel ook deels een slaven-economie… Wie durft het aan zijn personeel èn zijn slaven vrij te geven of te laten? Dat kan economisch toch niet gevraagd worden? Wie durft dat aan? En dan was Israel een eenvoudige agrarische economie, heel wat anders dan onze hyper-geoptimaliseerde samenleving. Onze samenleving is nog veel erger qua uitbuiting van de grond en de grondstoffen en chocola-en-koffie-en-accugrondstoffen-slaven…
Lukt het jou om 1/7e deel van je tijd alles los te laten? Helemaal afhankelijk zijn van God? Misschien leer je dan ook de rest van de week de boel een beetje los te laten.
Want veel van ons hebben het heeeeeel erg druk. We putten onszelf uit. Werken, werken, werken. Ook om voldoende vrije tijd te hebben om daarin veel leuk leuk leuk iets te kunnen of moeten doen. Hebben we nog tijd voor een goed gesprek? Hebben we nog tijd voor wat rust? Kunnen we nog wat loslaten?
Loslaten is lastig voor ons. We hebben heel graag de regie over ons leven, want wie heeft er anders de regie over ons? We proberen zelf een heleboel voor elkaar te krijgen. Pas als het ècht niet lukt gaan we misschien als laatste redmiddel nog eens bidden.
Je kan ook als eerste gaan bidden. Afhankelijk zijn van God. Hij heeft je bevrijdt. Hij zei dit ook tegen Israel met de tien geboden. Ik heb je uit Egypte bevrijdt. Je hoeft niet per se zeven dagen per week te werken. Je gaat niet dood als je niet elke dag vlees op je bord legt. Met vijf minuten douchen ben je ook wel schoon genoeg. Je hoeft je op je werk niet half dood te werken met enorme druk.
Corona had met al zijn ellende ook wat lichtpuntjes: in de kanalen van Venetië kon je de bodem weer zien, de lucht was weer blauw. Wij waren namelijk stil gezet. Minder files.
Sabbat, dat is God vertrouwen. Eerst bidden. Eerst naar de kerk. 1/7e van de week gaan we alles loslaten en op God vertrouwen. Zodat we daarna de rest van de week ook meer kunnen loslaten.
My name is Reinout van Rees and I work a lot with Python (programming language) and Django (website framework). I live in The Netherlands and I'm happily married to Annie van Rees-Kooiman.
Most of my website content is in my weblog. You can keep up to date by subscribing to the automatic feeds (for instance with Google reader):