De weg en de Ethiopiër¶

Datum

2016-09-04

Kerk

nieuwegein

Predikant

fredblokhuis

Tags

doopdienst

Tekst

Hand 8:26-eind

Toegevoegd

2016-09-04

Noot: dit is een doopdienst van een volwassene. Een persoon die prima weet wat hij wil. Een eigen wil. En hij wil nu bij God horen.

Psalm 84 is een van zijn favoriete teksten. Daar staat iets in van een “weg naar God”. Alsof er een navigatiesysteem is dat je naar God leidt. En dat je op het eind “bestemming bereikt” hoort.

Er zijn veel meer van dit soort teksten. “Heer, wijs mij uw weg”. “Heer maak mij uw wegen bekend”. Die kunnen je best raken als je zoekende bent. Net alsof je rondrijdt en het gevoel hebt dat je verkeerd aan het rijden bent. Dan is een goed navigatiesysteem erg welkom.

Het gaat hier in dit bijbelverhaal om Filippus. Een griekse achternaam. Het was een van de zeven diakenen die op een gegeven moment aangesteld waren in de gemeente van Jeruzalem om op de sociale kant te letten. Vooral ook richting de griekse vrouwen die lid waren van de gemeente.

Filippus krijgt ook nu een opdracht (van God) met een internationaal karakter. Een hoge ambtenaar, het lijkt wel de minister van financien, van de koningin van Ethiopie. Hij was ook eunuch, een gecastreerde, omdat hij ook kamerheer van de vrouwenverblijven was. De Ethiopiër werd op een of andere manier gegrepen door het joodse geloof. Waarom?

Waarom? Waarom ging de volwassene die nu gedoopt gaat worden uberhaupt naar de alphacursus? Waarom was hij erin geinteresseerd? Wat was daarvoor zijn weg? Waarom slaan kerkgangers soms een (potentieel verkeerde) zijweg in? Enz.

Opvallend: God geeft ons veel vrijheid. God geeft ons allemaal een eigen weg. God gunt ons allemaal een eigen weg. Hij laat ons los. Net zoals wij bijvoorbeeld onze eigen kinderen los moeten laten. Hen een eigen weg gunnen.

Wel is het zo dat je nooit meer van God af komt. Hij komt steeds op je pad. In Handelingen 8 zegt God dus tegen precies de goede griekssprekende persoon (Filippus) dat hij op een specifieke dag op een specifiek tijdstip op de weg van Jeruzalem naar Gaza moet zijn. Niet de hoofdweg, maar die rustige. En dan moet ‘ie wachten op een open koets. En “toevallig” is Filippus dus op de juiste plek als de koets langs komt.

“Toevallig” is een woord wat de dopeling tegenwoordig vaak gebruikt…

Toevallig komt er dus iemand die de bijbel snapt naast de Ethiopiër z’n koets hollen op het moment dat hij zich afvraagt wat hij met die tekst moet. Handig! Filippus legt hem de tekst (uit Jesaja) uit aan de hand van Jezus. Vaak kan je teksten uit het oude testament uitleggen door te kijken hoe je het op Jezus kan betrekken. Rond de tekst van “het lam dat sterft” kan Filippus mooi de kern van het evangelie uitleggen. Jezus dood wast onze zonden af.

“Kijk, water! Zullen we dat afwassen gelijk symbolisch maar doen?” zegt de Ethiopiër. Hij had al wat van de doop gehoord.

De Ethiopiër vervolgde na afloop zijn weg met vreugde. Hij was blij. Hij vervolgt ook overdrachtelijk zijn weg met vreugde. Zijn weg. Hij heeft nu een richtingaanwijzing.

Wat ziet hij als hij verder leest in Jesaja? Hoofdstuk 53, 54, 55… “Schoongewassen”. “Vreemde volkeren zullen mij volgen”. “Een Eunuch zal ik meer geven dan familie”. Dat is toch geen toeval meer?

De weg. Zo heette de kerk in de begintijd ook wel. Zo belangrijk was het. “De volgelingen van De Weg”.