2013-04-14
Mat 28:16-20
2013-04-22
Bij de doop worden er een setje standaardvragen gesteld. Iedereen antwoord netjes ja. Wat als je eens nee zou zeggen als doopouder? Geloof je het nou allemaal? Ook thuis tussen de poepluiers ipv in de kerk, zo met al die muziek en grote woorden?
Hier in het laatste stuk van Mattheus zie je opeens dat er enkele discipelen twijfelen. Maar mag dat wel? Of je gelooft of je gelooft niet (volgens ons systeem), toch?
Ook als atheïst kan je twijfelen. Wat als het nou toch waar is? Zoals C.S. Lewis merkte. Die evangeliën waren zo echt. Een atheïstische vriend van hem waarschuwde hem ervoor: “Lees ze niet, ze zijn zo echt, voor je het weet geloof je ze”. Mensen twijfelden! In sprookjes wordt nooit getwijfeld. “Wolfen kunnen toch niet praten?” “Is sneeuwwitje wel echt levend?” De bijbel wordt simpelweg niet als sprookje vertelt!
Jezus zorgt voor gespreksstof. Noem zijn naam maar eens tegen collega’s. Een standaardreactie van bijna alle mensen, ook in Jezus’ tijd, is “is dit nu nodig?”. Kijk bijvoorbeeld naar de geboorte met kerst: bijna niemand staat te wachten. Eten bij zondaren? Dan verzuren de schriftgeleerden. Sterven? Waar is dat voor nodig. Enz.
Jezus zet alles op de kop.
En Jezus trekt zich er niets van aan. Twijfel bij de discipelen? Hij stuurt ze desondanks op pad! Want: hij gaat met ze mee. Tuurlijk snap je niet alles, maar daar ben je ook leerling voor. Ook als doopouder. Je leert zelf ook weer bij door je kinderen te leren. En je zult best lastige vragen krijgen!
Twijfel is er misschien ook omdat Jezus je steeds verrast en omdat hij schijnbaar onlogische dingen doet. Je blijft ook zelf leren en je komt ook zelf constant achter nieuwe dingen.
“…waar trots en twijfel wijken voor de kracht van uw liefde”. Dat zongen we na afloop.
My name is Reinout van Rees and I program in Python, I live in the Netherlands, I cycle recumbent bikes and I have a model railway.