Leren fietsen op een flevobike bike

Sinds 13 september 2000 ben ik in het bezit van een flevobike bike. Handige stotter-naamgeving, maar de fabrikant is flevobike en het type heet bike… Hieronder vind je een verslag van mijn rijlessen. Door z’n rare besturing moet je namenlijk opnieuw leren fietsen. Dit in tegenstelling tot andere ligfietsen, op m’n alligt modern reed ik na aanschaf gelijk dwars door Den Haag en Rijswijk heen naar Delft!

13 september, aankoop en treinreis

Om half 12 met de boot aangekomen op texel, alwaar de eigenaresse me op stond te wachten. Ze had gezegd dat ze makkelijk te herkennen zou zijn aan een blauwe bike. Het herkennen was inderdaad geen enkel probleem :-) Na een korte introductie over de fiets en vooral een demonstratie “hoe ‘em uit elkaar te halen” werd een kort proefritje gemaakt. Zoals verwacht 1 a 2 meter… De fiets zag er goed uit en ook de prijs was naar mijn zin, dus de koop werd gesloten. Daarna nog een halfuur op het parkeerterrein rondgetrappeld met als record een meter of drie.

Op de boot terug voor het eerst de fiets zelf uit elkaar gehannest, wat nogal wat moeite kostte. Hoe ver moet die inbus nu eruit gedraaid worden? Hij wil nog niet open. Dan maar wat verder => inbus er helemaal uit, plaatje ergens in het frame verdwenen. Maar de voorste helft zat los. Even het achterstuk schudden en het plaatje teruggekregen van die aardige fiets. De woeste baren tussen Texel en Den Helder vielen mee, toen ik het geheel uit elkaar had en naar buiten keek zag ik het havenhoofd van Den Helder al opdoemen. Glad gemist dat we überhaubt waren uitgevaren! Snel de zaak in elkaar gezet en van de boot af.

Maar niet met de tjokvolle bus gegaan, maar gelopen. Op een rustig stuk fietspad nog even wat geprobeerd, 5 meter is het nu :-) In Den Helder rap het station gevonden en na de interne ex-student met koffie te hebben gelaafd de trein gepakt naar A’dam Sloterdijk. Een koploper, dus met redelijke fietsenruimte aan beide uiteindes. Fiets op het perron uit elkaar gehaald, tijd zat. Handig als je eerst de veiligheidspal losmaakt, anders komt die voorste helft nooit los natuurlijk… Met twee helften de trein ingestapt en de zaak naast elkaar neergezet. Dat wordt nog oefenen om het snel voor elkaar te krijgen. Maar voor een eerste keer viel het me mee. Voorstuk op stuur en kettingblad laten rusten, het achterstuk op het zitje rustend ernaast. Handig die ligfiets-mailinglijst!

Ik vroeg me af of ‘ie niet toch wat aan de grote kant was. Maar - op mijn wenken bediend - stapte er in Den Helder Zuid een jongedame in met een vouwfiets. Het was dat paarsige model dat bij verschillende stationsfietsenstallingen wordt verkocht voor een zacht prijsje. Niet zo’n brompton die je na het opvouwen in je borstzakje kan stoppen, maar een normale vouwfiets-met-1-scharnier-en-20”-wielen. En hij werd gebroederlijk of gezusterlijk naast m’n bike gezet. De hoogte en de lengte waren vrijwel identiek, alleen de breedte is iets groter door de zitting. Ik helemaal blij omdat dit alvast geen probleem bleek.

‘t was rustig in de trein, dus ik zette de fiets in de trein in elkaar. Dat gaat dus niet lukken als er mensen binnen een bepaalde actieradius staan. Op sloterdijk omhoog per roltrap (geen probleem), naar beneden met de lift. In afwachting van de sneltrein naar Delft de zaak losgedraaid zodat ik de fiets (het was vrij druk) meteen kon delen zodra ik een goed balkon gevonden had. Uiteindelijk de fiets in z’n geheel de trein in getild en daar uit elkaar gehaald. Er was geen goeie fietsstalplek op dat balkon, toch eens uitzoeken waar die zit in de dubbeldekkers. Dan maar tegen de muur bij de deur. Ik blokkeer 25 cm deuropening, maar ik kan hem toch moeilijk op schoot nemen of midden in een coupe dumpen. Alles ging goed verder. In Delft stond het balkon vol, maar ik hield de twee helften bij elkaar met twee handen vast en wurmde me de deur uit, dus dat bleek ook geen probleem. Fiets monteren en naar huis toe.

13 september, eerste uur

Uitgepuft en een liter water opgedronken. Achter de flat op de parkeerplaats een uur lang pogingen gewaagd, afwisselend met de handen aan het stuur en met de handen los. Het laatste ging nog het beste, omdat je in eerste instantie met je handen precies de verkeerde kant opstuurt… Toevallig dat net twee vrienden net op dat moment hun balkon op lopen om je magere pogingen te bekijken. Een flatgenoot die aan z’n auto ligt te sleutelen kijkt me begrijpend aan en zegt dat het nog wel even zal duren voor het lukt. Waarschijnlijk is hij de eigenaar van de flevobike racer die ik af en toe voor de flat zie staan :-) Enige vordering geboekt, record nu 7 meter.

13 september, tweede uur

Na het eten en het journaal weer een uur bezig geweest. Soms lukt het wel, soms gaat niks goed. Toch meer met m’n handen aan het stuur geoefend, de komende tijd zal ik toch vaak moeten remmen. Nu ga ik nog niet zo hard en doe ik al het remwerk met m’n voet. Toch handig dat ik die kistjes aangetrokken had vanochtend. Gek, bochten gaan beter dan rechtdoor sturen. In een bocht kan ik redelijk netjes fietsen door meer of minder gas te geven. Rechtdoor gaat af en toe goed (vooral zonder handen), maar vaak slinger ik van stoeprand tot laklaag. (geen auto geraakt, hoor!) Uiteindelijk wel een tweetal keren de hele parkeerplaats achter en naast de flat afgereden, dus het record staat op een meter of 30, 40. Ik begin duidelijk hoop te krijgen. Daarnaast begin ik ook in mijn armen en benen de spieren te voelen. Misschien kom ik nog wel eens van m’n buikje af :-)

14 september, eerste halfuur

Laat m’n nest uit, ‘k heb toch vakantie! Een halfuur de parkeerplaats op en af gereden. Af en toe gaat het best lekker, het lijkt te lukken. Op andere momenten weet ik m’n fiets weer absoluut niet recht te houden. Bochten gaan steeds beter, maar dat rechtdoorfietsen… Zodra ik een beetje bijstuur met m’n benen sla ik te ver door. Ook gaan mijn knieën naar links als ik met mijn benen naar rechts stuur. Dat is niet goed, maar het is lastig het eruit te krijgen. Straks maar weer verder proberen.

14 september, tweede sessie

‘k Begin steeds beter door te krijgen wat er misgaat als er wat misgaat. Toch weer de verkeerde kant op gestuurd, knieën aan de verkeerde kant, enz. Steeds even op een bepaald aspect letten, totdat het weer misgaat. Dan het volgende aspect. Dan weer eens zonder handen. Dan weer met. Steeds afwisselen. ‘t Wordt nog wel wat.

14 september, een snel kwartiertje

Ik ga zo koken, maar eerst nog even snel een kwartiertje rijden. Onder toezicht van twee vriend(inn)en rijd ik meteen goed weg, maak aan het eind een bocht en ook de terugweg lukt. Wat is hier aan de hand? Gelukkig gaat het daarna niet zo goed meer, zodat ik mezelf nog niet laat verleiden mezelf plat te rijden op de openbare weg. Dan de Alligt maar gepakt om 3 ons kipfilet te halen. Hm. Dat zadel van de flevobike is toch wel lekker… Maar ik merk ook gelijk dat het wel z’n voordelen heeft een oer-solide, niet waggelende Alligt onder je achterwerk te hebben!

20 september, eindelijk weer

Eindelijk na een week weer gefietst. Ik kreeg al een mailtje met de vraag of ik het opgegeven had… :-) Nee, lang weekend bezig geweest met trouwkaartjes vouwen (jaha, de mijne!!!) en enveloppen beschrijven. In Utrecht en dus 70 km bij m’n fiets vandaan. Net begonnen met werken bij de stabu te Ede (drie dagen i/d week, de rest bij de TU Delft). Ede is ver weg, dus de eerste twee dagen vanuit Utrecht gereisd.

Maar goed, erg wennen, dat fietsen, in het begin. Na een halfuur de stoute schoenen aangetrokken en de weg overgestoken naar de tegenoverliggende parkeerplaats om grotere rondjes achter elkaar te kunnen draaien en zo wat meer meters te maken. Is dat even een verschil, met een geveerde fiets de stoep af! Lekker! De bochten gaan prima, maar rechtdoorgaan blijft een probleem. Af en toe slingerend van links naar rechts… Na een tijdje werd ik moe en toen kwam ook het lingering-veroorzakende probleem naar boven dat ik m’n knieën de andere kant opbuig dan m’n voeten. Verkeerd, verkeerd. Straks nog maar weer een keer proberen, oefening baart kunst. Morgenochtend zit ik toch in Delft, dus hoef ik niet de trein van 6:44 te hebben…

12 oktober (en eerder…)

Tijd niets opgeschreven, maar ook tijd niet gefietst. Heb een week of twee geleden een aardig eind gefietst, een kilometer of twee, ook over normale fietspaden. Dus voor het eerst echt “in het wild”! Maar aan het eind bleek dat (zoals me gezegd was bij de aankomst) de banden vervangen moesten worden. Ze begonnen nu merkbaar door te slijten, uit te bulpen, enz. En voordat ik de tijd had om nieuwe banden te halen (een normale fietsenzaak heeft ze namelijk niet, dat flevobike-maatje)…

Een week geleden nieuwe banden laten halen in Den Haag door m’n vader die vlak bij Kemper fietsen werkt. Best blij met aardige ouders! Affijn, drie dagen later had ik de tijd om ze eromheen te leggen, wat binnen een halfuurtje gebeurd was. En de weg weer op! Een kilometer of vijf door het Delftse gereden, afwisselend met en zonder handen. Het begint te lukken! Ook de Buitenwatersloot afgereden met zijn smalle weg en vele, vele hobbels. Een dag later idem. Het begint langzamerhand te lukken!

(nu echt 12 oktober) M’n Alligt heeft een lekke band en toch moest ik vannochtend fietsen. Dan maar voor het eerst met de bike naar het werk… Het gaat wonderbaar goed, hoewel ik het nog niet aandurf door het steegje tegenover het station te gaan, wat m’n normale route is. Dus maar een kleine omweg genomen. In de TU wijk ging het mis toen ik op een fietspad een fietser inhaalde en gelijk weer naar rechts moest omdat er een tegenligger aankwam. Op diezelfde plek lag een diepe, brede plas en tada… daar ging ik. Een meter op m’n achterwerk en m’n linkerhand doorgeschoven. Geen flauw idee hoe ik viel of hoe ik van m’n fiets afkwam. Merkbaar is dat je erg laag bij de grond zit, ik heb er zelfs geen beurs achterwerk aan overgehouden (wel een doorweekt achterwerk). De hand zou ook goed zijn gegaan ware het niet dat ik door het water wat doorschoof, maar het zijn gelukkig alleen maar schammetjes. Na het aanhoren van een “moet je maar niet zo hard gaan” (ik reed niet hard, gewoon een gemiddelde rechtopfietssnelheid) van een voortpeddelende 70+er ben ik weer overeindgestapt en verder gefietst. Terugweg gaf geen problemen, dus vrijwel niets staat er meer in de weg om de fiets echt voor het woon-werk-verkeer te gebruiken:

  • een buisje om de ketting (m’n broek is inmiddels zwart)

  • m’n zittingbekleding vastlijmen

  • een snelbinder, fietstas of iets dergelijks

Wordt vervolgd… schreef ik toen, maar het wordt niet meer vervolgd. Er was/is niets bijzonders verder meer te melden, daarna heb ik deze fiets inderdaad normaal gebruikt. Ook in het Utrechtse verkeer (na een verhuizing) voldeed hij prima. Ook een fietsvakantie in 2001 ging perfect (Maastricht-Ardennen-Frankrijk, zo’n 1000 km).

 
vanrees.org logo

About me

My name is Reinout van Rees and I work a lot with Python (programming language) and Django (website framework). I live in The Netherlands and I'm happily married to Annie van Rees-Kooiman.

Weblog feeds

Most of my website content is in my weblog. You can keep up to date by subscribing to the automatic feeds (for instance with Google reader):